Louis

Dedykacja dla : Natalia

Praca mnie wykańcza, a w dodatku studia i codzienne prace w domu dają nieźle w

kość. Oprócz funkcji studentki, pani domu i barmanki w miejskiej dyskotece, jestem także osobą lubiący wszelkie rodzaje wypoczynku, więc w tym roku postanowiłam swój wolny tydzień spędzić w górach. Rzadko kiedy tam bywam i nie należę do najlepszych sportowców zimowych, ale zawsze warto spróbować zdobyć nowe umiejętności. Los chciał, że wyjazd spędzę sama, ale i tak zamierzam świetnie się bawić. Zaraz po przyjeździe i rozpakowaniu się postanowiłam rozejrzeć się po okolicy. Ubrana w ciepłą czerwoną kurtkę i czarne spodnie narciarskie z czarnym szalem i czapką wyszłam przed hotel i skierowałam się ku stokowi. Droga nie zajęła mi dużo czasu. 

Na białym tle roiło się od kolorów śmigających na deskach lub nartach. Zieleń bijąca z choinek dodawała przyjemnej atmosfery, a do nosa docierało zimno. Nie zatrzymując się szłam przed siebie, aby wejść wyżej i zobaczyć co czeka mnie już jutro. Dzisiaj jeszcze sobie odpuszczę i zwiedzę okolice, aby jutro rano z tej wysokiej góry zjechać na snowboardzie. Jest tutaj tak pięknie, a widoki ze szczytu muszą być nieziemskie. Śnieg! Śnieg wszędzie i nie mówię tu o terenie do jazdy, ale o moim ciele. 

- Przepraszam, nic ci się nie stało? - usłyszałam zatroskany głos. Podniosłam wzrok na sprawcę mojego bliskiego kontaktu z zaspą i zobaczyłam jedynie biało-czarną postać z srebrnych goglach i białym kasku. Nie odezwałam się, tylko zaczęłam się śmiać z całego zajścia, wyobrażając sobie samą siebie. Leżąc na zimnym śniegu podparłam się łokciami i próbowałam się podnieść. 

- Pomogę. - powiedział nieznajomy podając dłoń okrytą czarną rękawiczką. 

- Dzięki- zaśmiałam się chwytając go za dłoń, a gdy poczułam jak zaciska ją pociągnęłam go do siebie, że wylądował obok mnie w śniegu. Mój śmiech nie miał końca. 

- Myślisz, że to śmieszne? - zapytał poważnie, na co ja również spoważniałam. 

- Przepraszam. - powiedziałam zaciągając materiał czapki na czoło. 

- To zobaczymy czy to będzie śmieszne. - krzyknął i rzucił w moje ramie śnieżką. 

Śnieg rozprysł się, a ja spojrzałam na niego z rozbawieniem. Szybko ulepiłam śnieżkę, która wylądowała na jego kasku. 

- Koniec!- krzyknęłam, gdy on chciał wrzucić puch za mój szal. 

- Jestem Lou. - powiedział podając mi dłoń. 

- TI-  uśmiechnęłam się.

- Wstawaj, bo się przeziębisz. - powiedział, po czym szybko wstając podał mi dłoń do pomocy. 

- Dzięki. - powiedziałam bezdźwięcznie strzepując śnieg z ubrania. 

- Masz ochotę na gorąca czekoladę? Znam tutaj za rogiem pewną kawiarenkę. - zaproponował z małym i wstydliwym uśmieszkiem. 

- Tak, chętnie. - powiedziałam. 

- Oddam sprzęt i wracam, dobrze? - zapytał biorąc w dłonie narty. 

- Poczekam tutaj. - odpowiedziałam. 

- Nie uciekniesz? 

- Nie. - zaśmiałam się, po czym dostałam szansę na zobaczenie najładniejszego uśmiechu. Lou znikł na chwilkę, aby pojawić się ponownie. 

- Zmarznięta?- zapytał stojąc za mną. 

- Troszkę. - powiedziałam odwracając się i ledwo nie dostając zawału na widok chłopaka. 

- O mój boże. - wyszeptałam. 

- Fanka? - zapytał zakłopotany. 

- Nie, znaczy tak. - odpowiedziałam z ogromnym uśmiechem. 

- Idziemy ? - zapytał totalnie ignorując fakt, że jestem jego fanką.

- Lou, ale nie boisz się, że zacznę krzyczeć na twój widok i błagać cię o autograf na twoje płycie ? - zapytałam idąc obok chłopaka. 

- Umówiłaś się z Lou, który fajtłapowato jeździ na nartach i lubi czekoladę. Nie wiem dlaczego miałabyś na mój widok krzyczeć. - uśmiechnął się. 

- Nie mogę w to uwierzyć. - powiedziałam zerkając w jego oczy. 

- Ja też nie mogę uwierzyć. Broniłem się przed tym wypadem, ale jednak szczęście mi sprzyja. - złapał moją dłoń w swoją i skrył w kieszeni własnej kurtki. 

Hejka Wam. Natalio mam nadzieję, że jesteś zadowolona i wywołałam uśmiech na twojej buźce. Mam nadzieje.. :) 

Jeżeli chcecie dedykację zapraszam ;> Dzięki za komentarze pod opowiadaniem o Liaśku. *.* Ten zdobędzie chociaż 7 komentarzy ?? Dawajcie:)

Do następnego. KOCHAM WAS.