NIALL #21 cz.2

Część 1

Gdy już już weszlismy do wnętrza budynku, gdzie uroczy blodnyn pomieszkuje, zaprowadził mnie do łazienki, gdzie zostawił mnie samą na środku ogromnego pomieszczenia, mogącego równać się z łaźniami w pięcio gwiazdkowych hotelach. Zniknął za ogromnymi brazowymi drzwiami, a ja oglądałam każdy szczegół i detal łazienki. Nagle w pomieszczeniu znów zawitał promiennie uśmiechniety chłopak, który przyniósł śnieżno białe reczniki i jakieś ubrania. Położył wszystko na bezowym blacie, który wspaniale współgrał z jasnobrazowymi dodatkami. 

- Tam na połce są wszelkie płyny i szampony, a gdyby było ci zbyt zimno w tym co ci przyniosłem to w tej szafce jest szlafrok. Zdradze ci sekret, jest bardzo cieplutki. - wraz z wszystkim radam, otrzymałam równiez wesoły uśmiech. Po chwili znów bylam sama w pomieszczeniu, więc postanowiłam iśc za radami Nialla. Pozbyłam się przemoczonych i brudnych ubrań, wrzucając je do pralki. Stanełam naprzeciwko lustra, w którm zobaczyłam, że po moim dzisiejszym makijazu zostały tylko delikatne plamy pod oczami, a włosy sterczały na kązdą możliwą stronę. Nie mając ochoty oglądac się w takim stanie, weszłam pod prysznic. Odszukałam wśród kilku buteleczek poukładanych na półeczkach, żel pod prysznic. Pachniał wisniami. Następnie szampon, również o zapachu wiśnii. Po kąpieli owinełam się w bialutki ręcznik, a włosy zaplątalam w drugi materiał. Zerknełam co Niall naszykował dla mnie na przebranie. Koszulka koloru zielonego z napisem FREE HUGH, czarne dresowe spodnie, które zapewne sa jego własnością. Ubrałłam się, a następnie rozpuściłam mokre włosy i je rozczesałam. Posprzatalam za sobą i już chcąc wyjść, wróciłam przed lustro sprawdzajac swoj wygląd. Odsunełam się od szafek i poczochrałam włosy, że z przyklapniętych i prostych, stworzyłam bujne i krecone. Wyszłam na korytarz i na wejsciu uderzył mnie zapach pizzy. Na samą won mój brzuch wydał ggłośne odgłosy, wiec poszłam za śladami. Doszłam do salonu, gdy usłyszałam wołanie z najprawdopodobniej kuchnii. Szybko pobieglam do niej i zobaczylam siedzącego w części jadalnej, chłopaka z wielkim pudełkiem pizzy na stole. 
- Zapraszam do stołu. - Niall wyczuł moją niepewność i nieśmiałość, więc podszedł do mnie i łapiąc za dłoń, przyciągnął do stolu. Usiedliśmy i zaczeliśmy jesc. 
- Dziękuje, że tyle dla mnie robisz, ale jedno mnie zastanawia. 
- Co takiego? 
- Dlaczego właściwie tyle dla mnie robisz?
- Trudne pytanie, ale sadze, że jezeli ty potrzebujesz pomocy, a ja moge ci ją dac, to chyba mnie do czegoś zobowiązuje. 
- Nie boisz się?
- Czego niby?
- No wiesz. To że ty jesteś taki dobry i kochany to nie zanaczy, ze kazdy taki jest i mozesz na tym ucierpiec. 
- Sądzisz, że jestem kochany? - na jego twarzy pojawił się chytry uśmieszek. 
- Nie zmieniaj tematu. 
- Nigdy nie byłem w takiej sytuacji, ze komus w taki sposób pomagam, ale chyba nie mam się czego bać. Nie wyglądasz na jakąś wariatkę, która wyciągnie zaraz zza pleców noż i mnie zadźga. - na te słowa oboje się zaśmialiśmy. 
- To miał być komplement ? - zapytałam wycierając dłonie w kolorowe serwetki. 
- Nie. - jego smiech zamilkl, a na twarzy pojawiła się powaga. - Masz przepiękne oczy. - automatycznie wlepiłam wzrok w chłopaka, a on siedział na przeciwko mnie i trzymał ręce na stole, opierając ciało na łokciach. 
- Są zwyczajne. - nieśmialo się uśmiechnełam i zerwałam nasz kontakt wzrokowy. 
- Są nadzwyczajne. - miedzy nami zapadła cisza.- Zostaniesz? 
- Słucham?
-Pytam czy zostaniesz naa noc tutaj ? 
- NIe, nie chce ci przeszkadać i tak już duzo mi pomogłeś, za co ci bardzo dziękuje. Własciwie to sie będe juz zbierać. - zeskoczylam z wyższego krzesełka. 
- I gdzie pójdziesz? - obok mnie pojawił się Niall. 
- Zawsze coś się znajdzie. 
- Oboje wiemy, że nic się nie znajdzie. Zostajesz i koniec. Nie pozwole ci się szwędac po mieście samej. Tu jest bezpieczniej. Sam bym cię rozjechał. - na te słowa wybuchłam śmiechem i spojrzałam na blondyna, który wpatrzywal się we mnie. - Bawi

cie to, że rozjechalbym cie jak żabe? - zaśmiał się, a ja momentalnie przestalam być taka radosna. Uderzyłam go w ramie, a on zpowazniał i patrzył z mina malego i bezbronnego szczeniaka. 
- Pożałujesz. - stwierdził i zaczął przybliżac sie do mnie. 
-Nie boje sie ciebie, nic mi nie zrobisz. - mimo, ze się go nie bałam to automatycznie cofałam się w tył. Nagle zerwalam się i wybiegłam z kuchnii. Jednak będac w połowie salonu poczułam ciepło wokół pasa i powędrowałam ku górze. Niall zaniósł mnie wokoło podłóżnej kanapy i posadził na niej. Zaczół mnie łaskotać, aż popłakałam sie ze śmiechu. Chcąc się wyrwać z jego objęć, szarpnełam sie i oboje spadlismy na kanapy. Wylądowałam na Niall, az to on na podłodze. 
- Złąź. 
- Ale nie będziesz mnie łaskotać? 
-Nie, obiecuje. 
Wstalismy śmiejąc się. Usiedliśmy na kanapie, gdzie przed chwilką zostałam torturowana falą łaskotek. Niall zaproponował obejrzenie jakiegoś brytyjskiego programu tanecznego, więc rozsiadłam sie wygodnie na sofie, a obok mnie on.  W pewnej minucie poczułam jak zmęczenie bierze górę, a moje powieki zamykają się. MOja głowa napotkała ramie chłopaka, a potem poczulam jak przytula mnie do siebie. 




No witam. :D 
Jestem chora, boli mnie głowa, z oczu łzy mi lecą.. jak mam katar to zawsze tak jest ; /
zdaje sobie sprawę, ze ta część jest słaba, ale nie stac mnei na więcej w takim stanie. 
Jeszcze raz dziękuje bardzo wszystkim, którzy czytają i pozostawiają komentarz. Jesteście wspaniali. A ci, którzy czytają, ale nie chce im się napisac chociażby słowa, to tez dla Was ida podziękowania. Mimo, że boli mnie widok rónicy w ilości wejść a w ilości komentarzy jakie pozostawiacie po sobie to nie usune bloga, a lepiej. Postaram się być jeszcze lepsza. Nie poddam się. Napewno nie teraz, tu.. Jednak pamiętajcie, że za każdy komentarz od siebie stwarzacie u mnie coraz większy uśmiech i poczucie, że robie wszystko dobrze. ; ) 
A jak u Was w szkołach ? Oceny dobre, mam nadzieje. A jezeli złe, to nie martwcie sie, ale pamiętajcie, ze nauka tez ważna w zyciu. Zycze Wam dobrych ocen, miłego weekendu i zdrówka, które mnie zawiodło :>